اگه این مطلب رابخونید معطربه عطری می شیدکه سالیان ساله شمیم دلپسندش تو هفت کوچه پیچیده، اما ما ازآن غافلیم.

یه خاطره:وقتی آسمان هم قفس می شود.

 اِ مگه نگفتم نیابالا،اگریک باردیگرببینمت می زنم توگوشت.مردسرش راانداخت پایین وازاتاق خلبان رفت بیرون.

چندلحظه بعدخلبان گوشی راازگوشش برداشت وبه من نگاه کردوگفت:ازتیمسارپذیرایی کن .

رنگم پرید وقتی فهمیدم ایشان تیمساربابایی بودند.دویدم بیرون وبین مسافران پیدایش کردم.صورتم رابردم جلووگفتم :

تیمسارجون مادرت بزن توی گوشم .تیمسارگفت:برادر،من که هستم که شمارابزنم ...ازمن اصراروطلب بخشش وازاوتواضع .به علی مریدش شدم .

                                                          شهیدبزرگوارروحت که شادهست

                                                   پس یادت ونامت وراحت گرامی باد.

                                          شهیدعباس بابایی