شیشه شب

امشب ،خیلی اتفاقی ،داشتم یکی ازبرنامه های تلویزیون روتماشا می کردم .مجری برنامه ازشبشه ترک خورده ی مردمی صحبت کرد که سالیان ساله طعم آرامش رو نچشیدن.

راست می گفت،شیشه شب مردم مظلوم فلسطین چندشبی هست که بدجوری ازگلوله های آتشین ترک خورده ،آره شیشه شب اونها چندوقته به جای انعکاس طلایی مهتاب روی بلورسیاه شب ،تیروخمپاره رو به جون می خره .

ماه توی خونه ی اونها شاید دیگه رنگ همیشگی اش رانداشته باشه .

جمعه ها که می شه معمولا دانش آموزا ،کارهای عقب مونده شون روانجام میدن ومی رن حمام ولباس هاشون رومرتب ومنظم اتو می کنن تاصبح شنبه باشورونشاط وانرژی یک هفته روشروع کنن.

اما همه حرفم ازگفتن این عبارت ها ،اینه که بچه های فلسطینی جمعه هاشون روچه طوری می گذرونن؟صبح شنبه روچه طورشروع میکنن ؟اصلا آیا جایی برای درس خوندن دارن؟

ازمن وبلاگ نویس کارچندانی برنمی یادجزاینکه بادیدن صحنه های فجیع کشتارزنان وبچه های مظلوم {خصوصا جنایت اخیر صهیونیست ها }غصه بخورم وشاید اشکی هم بریزم .اما حرفم اینه که اگه ما ،همه ما وبلاگ نویس ها دست به دست هم بدیم وبایک اعتراض جانانه هر کاری که ازدستمون بر میاد براشون انجام بدیم ،شاید خیلی کم وبازهم خیلی کم تسلی دل اون ها باشه .

اگه این مطلب رو خوندید ونظری داشتید ،مشتاقانه درانتظار سخنان گرمتون هستم