وقتی در عصری به نام عصر انفجار اطلاعات زندگی می کنی باید گوشت از خیلی از حرفها و حدیثها پیرامون آسیب های تکنولوژی پر شده باشد. آسیب هایی که گاهی بنیان یک خانواده مذهبی را نیز سست می کند و باید از این مسئله ترسید! جذابیت های تکنولوژی تا چه حد است که می تواند تمامی اقشار جامعه را درگیر خود سازد؟ و اخلاق برخورد با تکنولوژی های جدید و روبه رشد باید چگونه باشد؟ به راستی رعایت موارد اخلاقی در جایی که نه کسی چهره شما را می بیند و نه کسی صدای شما را می شنود چه لزومی دارد؟ آیا در جایی که هیچ یک از این موارد نیست نباید موارد اخلاقی در برخوردهای رسانه ای رعایت شود؟

آنچه که واقعیت دارد، این است که رعایت اخلاق که البته یک امر نسبی است، توسط نفس انسان مهم است فارغ از اینکه هویت این انسان در نظر دیگران شناخته شده و یا ناشناس باشد؟ وقتی نفس انسان به برخی از امور ملتزم می شود ناخودآگاه به این امور عادت می کند و در نتیجه، پس از مدتی ممکن است به امور غیراخلاقی نیز بپردازد. عرصه های گوناگون فناوری و تکنولوژی به قدری گسترده شده است که اگر بخواهی به آن بها دهی، غرق خواهی شد. زیرا وقتی با جمعی از دوستان که اغلب رنگ اختلاط نیز به خود می گیرد و فارغ از رعایت زن و مرد بودن می شود، رابطه چتی، ایمیلی، اس ام اسی، وبلاگی و موارد دیگر از این عروس هزار چهره فناوری برقرار می کنی، دیگر خیلی از جذابیت های روابط خانوادگی و سنتی برایت کم رنگ می شود. دیگر نمی توانی جلوی تاخت و تاز این اسب سرکش را بگیری و هر لحظه در تکاپوی برقراری روابط از جنس های متنوع دیگر هستی! چون در غیر این صورت دیگر زندگی برایت لذت بخش نخواهد بود و اغلب کسالت بار نیز خواهد شد.

 متاسفانه قبل از اینکه فرهنگ برخورد با تکنولوژی در ما نهادینه شود، با تکنولوژی های رنگارنگی روبرو شدیم که جلوی برخی از آنها نیز رنگ باختیم. مثل رنگ باختن ما در برابر خیلی از لباس ها، لوازم آرایشی، تجملات و موارد بسیار دیگری که نتوانستیم در مقابل آنها مقاومت کنیم و ما نیز مصرف کننده آنها شدیم. در مورد فرهنگ استفاده از تکنولوژی نیز درست همین قاعده جاری است ؛ زیرا فناوری های رنگارنگی که هر روز دست ما را برای استفاده از اینترنت بازتر و بازتر می سازد و هر روز بر جذابیتش نیز افزوده می شود و از طرف دیگر اطرافیان بهره مند از این امکانات نیز بر جذابیتش می افزایند، ما  را در مردابی غرق کرده است که امروز بدون وجود اینترنت نمی توانیم اوقات فراغت مان را پر کنیم و به قول خودمان زندگی تعطیل می شود. این مسئله به هیچ وجه با محدودیت جنسی نیز روبرو نبوده به حدی که ممکن است در یک خانواده دو نفره هر یک از زن و مرد در حالی که ساعتها پشت لب تاپ خود نشسته اند و سرگرم بحث های اینترنتی با دوستان اینترنتی خود هستند، اصلا احساس خستگی نکرده و حتی به این فکر هم نیفتند که بد نیست یک ساعتی از وقت شریفشان را در کنار هم و برای هم بگذرانند. مثل این است که انگار این دو نفر باید در کنار هم و در یک مکان به نام خانه زندگی کنند تا به دوستان و سرگرمی های مورد علاقه خود برسند و صرفا زمانی در کنار هم باشند که یا سرمیز غذا هستند و یا در حال استراحت هستند. این مگر چیزی به غیر از تهاجم فرهنگی است که استعمار غرب و آمریکا همواره در پی آن بوده و خواهد بود؟!!!

این نوشتار به هیچ وجه مزیت های وجود تکنولوژی را منکر نمی شود آن هم در شرایط استراتژیکی که قطع شدن لحظه ای اینترنت برای یک کشور می تواند یک کشور را فلج کرده و از کار بیندازد. اما باید به رعایت فرهنگ و اخلاق برخورداری از تکنولوژی نیز توجه کرد چون خطراتی در کمین خانواده های ماست که اگر به آن توجه نشود بنیان خانواده و روابط زناشویی را هر روز سست تر و سست تر خواهد کرد و انسان ها را تنوع طلب تر خواهد نمود؛ به حدی که دیگر یک انسان به ارتباط با همسرش قانع نخواهد شد و به بهانه های مختلف از جمله تفریح و سرگرمی ممکن است سدهای بسیاری را بشکند و به نحوی از خیر خانواده اش به نفع روابطش بگذرد. ان شاالله که جمع همه خانواده ها گرم و صمیمی باشد و روزی فناوری خلق شود که خانواده ها را به هم نزدیک تر سازد نه دورتر!