شروعی با طعم خرمای رمضان
یا علی یا عظیم یا غفور یا رحیم
سلام دوستان ، فکر می کنم یکسال و نیم هست که وبلاگم مطلب جدیدی نداشته که البته علت داشته و بی دلیل نبوده!؟
علتش دردانه ای است که امروز یکسال و چهار ماه و هفت روز از تولدش می گذرد، دختر عروسکی که هر روز جای بیشتری در دل من و پدرش باز میکند و با شیرین زبانی ها و شیرین کاریهایش قلب و دل خانواده کوچک سه نفره مارا به هم نزدیکتر میکند.
سختی دوران بارداری و سختی های دوران نوزادی بالاخره تمام میشود، که برای بعضی سخت است و الحق و الانصاف برای بعضی دیگر(مثل بنده ناچیز) واقعا سخت بود!!
اما این سختی به شیرینی بعدش می ارزد، ارزشی دارد که آنقدر حلاوتش در دل می ماند که مادر حاضر نیست آن را با هیچ لذت و شیرینی دنیا عوض کند!
زیبای کوچکی که وقتی زبان باز می کند و شکسته شکسته و با سختی می گوید: ماما ماما... و تو حاضر نیستی صدای ماما گفتن آن را با هیچ آهنگ و موسیقی زیبای دنیا عوض کنی! و این است لذت مادرانه ای که تا وقتی مادر نشده ای درکش نمیکنی.
دلبستگی و وابستگی که کودک و مادر را به هم هر روز نزدیک و نزدیکتر میکند، تا جایی که نازدانه کوچک برای هر نیازش ماما را صدا میکند.
ماما برای او همه دنیاست و اگر کسی به قلمرو شخصی اش یعنی ماما نزدیک شود سریعا موضع می گیرد و به طرف ماما می رود که کسی ماما را از او دور نکند.
این واقعا لذت بخش است و با وجود همه شیطنت ها و بازی گوشی ها که گاهی اوقات برای ماما دردسرهای زیادی درست میکند، احساس رضایت بخشی به ماما می دهد که انگار در ذهنش این جمله میآید... ان شاالله وظایف مادری ام را دارم درست انجام می دهم...که البته هنوز اول راه هستیم و این کاملا عیان است!
امیدوارم که همیشه اینطور باشد و همه مادرها بخصوص خودم بتوانیم وظایف مادری را که تربیت صحیح و قاعده مند کودک است به درستی انجام دهیم.
امروز که اول ماه مبارک رمضان است تصمیم گرفتم نوشتن را شروع کنم تا شاید به برکت این ماه عزیز بتوانم مطالبی در وبلاکم بگذارم که هم خیر دنیا در آن هست و هم خیر آخرت. در این رمضان عزیز و دوست داشتنی من و کودک نازم را بسیار دعا کنید.
